Ξαφνικά φέτος το καλοκαίρι…

Πέρασε τόσο γρήγορα όσο ήρθε. Ένας μήνας στη Ρόδο και δύο στην αγαπημένη Αθήνα. Και σε λίγες μέρες η Χαλκίδα θα προστεθεί στη λίστα των πόλεων που μ’ έχουν φιλοξενήσει. Όμως τι συγκλονιστικά πράγματα συνέβησαν το φετινό καλοκαίρι;

Ιούνιος Ρόδου
Ο Ιούνιος μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο του πιο γεμάτου μήνα αλλά ταυτόχρονα του πιο διασκεδαστικού. Ήταν επίσης ο μήνας των επισκέψεων. Μ2, Μ, Α. και για ένα 24ωρο η τετράδα βρέθηκε μαζί σε διακοπές. Πριν τα κορίτσια είχε έρθει ο πατέρας, που όταν έφυγε φορτώθηκε δύο βαλίτσες και ένα σακ βουαγιάζ- παρόλα αυτά πάλι δύο τεράστιες βαλίτσες γέμισαν με την οριστική αναχώρησή μου από το νησί των ιπποτών. Δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω από τα highlights γι’ αυτό θα παραθέσω διάφορα και εσείς διαλέγετε το καλύτερο: Είδαμε το περίφημο Colorado, ένα κλαμπ με πολύ ωραίες φωνές στο live –αλλά απαίσιο στυλίστα και πολλούς πέφτουλες Άγγλους τουρίστες, οδήγησε η Α. στη Λίνδο, κάναμε μπάνια μέχρι τελικής πτώσεως, φάγαμε σε Κινέζικο αλλά μας βγήκε ξινό λόγω ιπτάμενης κατσαρίδας-τέρατος και τρέχαμε να προλάβουμε το καράβι αλλιώς η Μ2. θα έμενε άλλη μια μέρα μαζί μας (μήπως να το χάναμε τελικά;) Έπρηξα τους πάντες με το γιουβέτσι μου (ένα πολύπλοκο φαγητό έμαθα να μαγειρεύω και εγώ, να μη το διαφημίσω;) και ολοκλήρωσα πανηγυρικά τα μαθήματα με τον Brian με την εκμάθηση της λέξης ‘βρέχει’ που εκείνος πρόφερε ‘βρά-κι’.
Αποχαιρέτησα τα Αφαντόπαιδα, και τώρα που είναι Σεπτέμβριος ξέρω ότι θα μου λείψουν τα πιο πολλά, η γιορτή του τέλους ήταν πολύ ωραία (έχουμε και DVD για απόδειξη) και γενικά η ανάμνηση της Ρόδου είναι πολύ, πολύ γλυκιά, και από το μέρος αλλά κυρίως από τους ανθρώπους.
Σφήνα μέσα στα της Ρόδου είναι το incognito ταξίδι αστραπή στην Αθήνα ένα ζεστό διήμερο στις αρχές του μήνα, όταν ο Γ. ήταν Τρίπολη και ήρθε Αθήνα με άδεια. Επειδή δεν προβλεπόταν να ιδωθούμε ακόμα και μετά την επιστροφή μου, και θα περνούσε πολύς καιρός από το Πάσχα που ήμαστε μαζί, σε μια παρόρμηση της στιγμής πήγα να κλείσω εισιτήρια. Μετά από πολλές διαβουλεύσεις με την γλυκύτατη και εξυπηρετικότατη κοπέλα του ταξιδιωτικού πρακτορείου, έφυγα Σάββατο βράδυ με αεροπλάνο και έφυγα από Πειραιά με καράβι την Κυριακή το μεσημέρι. Μετά από 17 ώρες, ήμουν στη Ρόδο. Αλλά αυτές τις 12 ώρες που ήμουν με τον Γ. δεν τις αλλάζω με τίποτα. Πήραμε και οι δύο δύναμη για τη συνέχεια.

Ιούλιος Καίσαρ
Η επιστροφή στο σπίτι έχει κάθε φορά πολλές πλευρές. Άνοιξε βαλίτσες, τακτοποίησε πράγματα, μάζεψε άλλα που δε σου χρειάζονται τώρα αλλά θα χρειαστούν τον Σεπτέμβρη και πάει λέγοντας. Δες τους φίλους, πείτε τα νέα σας, πήγαινε σε μέρη που έχεις πεθυμήσει (Starbuck´s, Evergreen, Γκάζι, Θησείο), προσπάθησε να χορτάσεις το αγόρι σου που σου έχει λείψει τόσο πολύ… Διαδρομές, πρώτη βόλτα στη παραλία τα Χαλκίδας, παρέα με την Κ. για να καταθέσεις χαρτιά, ένα μπάνιο στην Ανάβυσσο (αλλά έχουμε σχεδόν 30 στη Ρόδο) και δύο διήμερα απόλυτης χαλάρωσης στο Κιάτο. Καλός μήνας.

Κάθε μήνας Αύγουστος
Μήνας-εμπλοκή. Θα μπορούσα να είχα δει τον Γ. περισσότερες φορές αλλά ας όψεται η μαμά πατρίδα. Ήσυχα, αθόρυβα και μάλλον γρήγορα θα έλεγα ότι πέρασε αυτός ο μήνας, με ένα μικρό άγχος μέχρι να βγουν οι τοποθετήσεις αλλά ευτυχώς έμαθα ότι θα είμαι κέντρο Χαλκίδας και ηρέμησα. Κατά τ’ άλλα όλοι έλειπαν σε διακοπές και βαριόμουν μέχρι θανάτου, κανένα καλό τραγούδι δεν άκουσα, εκτός από μία φωτεινή εξαίρεση, το ‘Έλα’ της Ελεονόρας Ζουγανέλη, καμιά επανάληψη της προκοπής δεν έδειξε η τηλεόραση και γενικά χλιαρός μήνας, με φωτεινές εξαιρέσεις τα ρακόμελα της ‘Μορφής’ στα γενέθλιά μου, τις lemon pie του Chocolat και τις εξόδους του Γ. Α! και το coctail night στο Mayo με τα κορίτσια.

Επόμενη ανταπόκριση: Χαλκίδα