Υποψιάζομαι ότι είναι η τελευταία φορά που γράφω στο πιστό hp laptop που με άντεξε για 8 χρόνια και σε 5 σπίτια, σε άπειρες μετακομίσεις, με 2 format και 1 αλλαγή σκληρού δίσκου. Ο καιρός το προσπέρασε. Η μνήμη του εξασθένισε, η μπαταρία εξαντλήθηκε, η υποδοχή ρεύματος χάλασε, μου φωνάζει ‘γιατί με ταλαιπωρείς, άλλαξέ με’ κάθε φορά που ο ανεμιστήρας του κάνει σαν υδροηλεκτρικό εργοστάσιο. Και ήρθε λοιπόν η ώρα της αλλαγής, τώρα που για αυτή τη χρονιά τουλάχιστον η ιδιοκτήτριά του σταθεροποιήθηκε.
Ήταν μια δύσκολη αρχή η φετινή. Ήρθε σαν συνέχεια ενός αρνητικού κλίματος στο χώρο εργασίας γενικά. Στην Παιδεία αλλά και στη χώρα. Περικοπές, αβεβαιότητα, 30άρια τμήματα, αλλαγές στο πρόγραμμα χωρίς ουσιαστικό σχεδιασμό κ.ο.κ. Μέσα Ιουνίου μαθαίνω ότι πήρα οργανική στη Γυμνού, ένα χωριό πάνω από την Αμάρυνθο, μισή ώρα από Χαλκίδα. Έκανα αίτηση για απόσπαση για να μείνω Χαλκίδα και στην καλύτερη περίπτωση στο σχολείο μου. Ήξερα ότι θα βγουν τέλη Αυγούστου. Αυτό που δεν ήξερα ήταν ότι για να βγάλουν τις αποσπάσεις θα μας έβγαζαν πρώτα την ψυχή. Από 25 Αυγούστου που περίμενα, έμαθα τα μαντάτα στις 3 Σεπτέμβρη. Και τι μαντάτα. Μου έδωσαν μια άκυρη απόσπαση στο σχολείο της Ερέτριας στο οποίο έτσι κι αλλιώς θα συμπλήρωνα 12 ολόκληρες ώρες μιας και στη Γυμνού κάνω 15 ώρες. Άντε, τρέχα να κάνεις ανάκληση απόσπασης, να ψάξεις για σπίτι σε 3 πιθανές περιοχές (special thanks σε Α., φίλο του Γ. για το τρέξιμο, τις γνωριμίες και την καλή διάθεση, και σε Μ2 για το scouting σε Αμάρυνθο.) Τελικά the winner είναι η Γυμνού, με ένα στούντιο (1/3 του πρώην σπιτιού αλλά με υπέροχα έπιπλα και θέα και ντεκόρ) αρκετά οικονομικό –μπαίνουμε σε δύσκολες εποχές. Η απόσταση Κορυδαλλός-Γυμνού είναι 1.30 ώρα σε νορμάλ/καλή κίνηση και αναμένουμε Παρασκευή που θα ξεκινήσω μαζί με τις ορδές των βαρβάρων να δούμε πόσο παραπάνω θα κάνω. Τα σχολεία είναι μικρά, σαφώς λιγότερα παιδιά και αρκετά καλοί συνάδελφοι, η Ερέτρια κατεβάζει τον μέσο όρο ηλικίας αλλά η Γυμνού έχει πιο cool διευθυντή.
Πριν τακτοποιηθώ, τότε που στο μυαλό μου όλα ήταν κουβάρι και έμοιαζαν βουνό, είχα και μία κρίση απαισιοδοξίας. Αυτό που με απασχολούσε ήταν κάτι που νομίζω φαίνεται’ καλύτερα στα Αγγλικά. Για μένα το move on (προχωράω) είναι συνώνυμο με το move closer (πλησιάζω), όπου closer είναι πιο κοντά στο κέντρο μου, την Αθήνα. Έτσι λοιπόν, αυτή η έστω μικρή υπαναχώρηση στο χωριό μου φαινόταν ένα μεγάλο βήμα προς τα πίσω. Έλεγα, το έκανα το αγροτικό μου, πάλι; Παρολαυτά ισχύει το κάθε εμπόδιο για καλό και ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο και στο κάτω κάτω ακόμα κι αν δεν υπάρχει κανένα συμπαντικό σχέδιο, στο χέρι μας είναι να εκμεταλλευτούμε αυτό που μας συμβαίνει και να το κάνουμε να σημαίνει κάτι για εμάς. Και ναι, μπορεί να με κούρασαν κάπως οι μετακινήσεις και πέρυσι που ήμουν στο ίδιο σχολείο και σπίτι να ήμουν πιο τακτοποιημένη, αλλά τελικά υπάρχει ακόμα χώρος μέσα μου για νέα πράγματα. Άλλωστε υπάρχουν πάντα σταθερά πράγματα όπως ότι θα εκφωνήσω τον λόγο της 28ης Οκτωβρίου μπροστά στο χωριό (θυμίζει Αφάντου, I know)
Και πριν κλείσω, επειδή μου έλειψε να γράφω για ταινίες, βιβλία και θέατρα και έχω πάρα πολύ καιρό να το κάνω στο blog, ένα μικρό αφιέρωμα στην προηγούμενη πολιτιστική χρονιά, γράφοντας παρέα με τον πρώτο γαλλικό φουντούκι για το σχολικό έτος ’10-’11.
Είδα:
The Lovely Bones του Mr. Lord of the Rings. Μεταφορά βιβλίου με catchy θέμα όπου όμως μετατράπηκε σε ταξίδι στη χώρα των Θαυμάτων και διασώθηκε από τον κορυφαίο creepy Στάνλευ Τούτσι και την Σαρουάζ-κόλλησα στο επώνυμο, η μικρή της Εξιλέωσης.
Shutter Island του Scorsese, πολύ ωραίο σενάριο και υποβλητική ατμόσφαιρα αλλά δεν το λες και αριστούργημα.
Inception του Nolan. Μια ταινία που την ευχαριστήθηκα πάρα πολύ, δεν με κούρασαν τα εφέ, πιστεύω ότι ήταν εκεί που η ταινία τα χρειαζόταν και δεν ήταν και τόσο δύσκολο να την καταλάβεις αλλά οκ, ας σταματήσουν οι συγκρίσεις με τον Κιούμπρικ γιατί η ταινία δεν είχε τα νοήματα που κουβαλάνε οι ταινίες του master.
An Education Αυτές οι ταινίες είναι η αγαπημένη μου κατηγορία. Μικρές ιστορίες ενηλικίωσης, γερές ερμηνείες, γλυκόπικρο αλλά ρεαλιστικό φινάλε και ναι, είναι Britain’s got talent!
Up in the air Stylish αλλά με καρδιά. Και ο George εδώ με κάνει να τον δω αλλιώς, πέρα από γοητευτικό Mr. Perfect, ως άνθρωπο που μπορεί να σπάσει.
Το κορίτσι με τα Τατουάζ Απλώς όταν έχεις αφιερώσει αμέτρητες ‘εργατοώρες’ να διαβάσεις την τριλογία θα δεις και τις ταινίες, τέρμα. Και οι φιλμικοί Lisbet και Mikael μου άρεσαν εξίσου με τους χάρτινους.
Κυνόδοντας Το ελληνικό καμάρι των φεστιβάλ και των Καννών είναι μια ταινία που οι περισσότεροι δεν θα έβλεπαν ποτέ ούτε θα σκέφτονταν ότι θα γυριζόταν. Κλινικό, ψυχρό αλλά γοητευτικό, με Στέργιογλου να δίνει ρέστα
Στρέλλα Λατρεμένο και instant classic. Ξέρετε όλοι την γνώμη μου, μην τα ξαναλέω
Wonna-see
Αυτές οι ταινίες βγαίνουν μες στο χειμώνα στις αίθουσες (οι ελληνικές) και οι ξένες θα μπουν στο DVD player αφού δεν τις είδα πέρσι.
Μαχαιροβγάλτης του Οικονομίδη (Μετά το Σπιρτόκουτο και την Ψυχή στο στόμα, είμαι αφοσιωμένη φαν)
Χώρα Προέλευσης του Τζουμέρκα που έχει φοβερό καστ, ωραίο θέμα (οικογένεια-πατρίδα) και το τρέιλερ με έπεισε
Την καινούργια του Γιάνναρη, γιατί είναι Γιάνναρης και έχει να κάνει με μετανάστες εν πλω.
Forget me not του Φάγκρα, γιατί είναι γυρισμένη σε ένα σωρό μέρη (μέχρι και την Αλάσκα) και παίζει ο Στάνκογλου (θα αρκούσε απλώς που παίζει ο λατρεμένος)
Soul kitchen Αγαπάμε Φατίχ Ακίν και όλοι λένε ότι είναι feel good
500 days of summer είναι indie με ψυχή
Triage είχα διαβάσει όταν ήμουν Λύκειο το βιβλίο και με είχε συγκλονίσει. Το ότι τον αγαπημένο ήρωα παίζει ο Κόλιν Φάρελ βέβαια δεν με συγκλονίζει εξίσου
Up Για τον παππού σωσία του Χατζηφωτίου. Σοβαρά τώρα, είναι κορυφαίο ενήλικο καρτούν. Αλλά κάποιος Αμερικάνος πρέπει να είδε τον Ζάχο σε τίποτα διακοπές του στην Ελλάδα, τον άκουσε να μιλάει και τσουπ, νάτο το πρώτο σκίτσο.
Πάμε Θέατρο
Το κτήνος στο φεγγάρι
Η μέθοδος Gronholm
Και τα δύο πέντε αστέρια. Χωρίς καμία συζήτηση. Ερμηνείες, κείμενο, σκηνοθεσία για διδασκαλία.
Για την τιμή Κι όμως, ένας ερασιτεχνικός θίασος όταν δουλεύει με μεράκι και έχει ταλέντα, είναι ισάξιος με επαγγελματίες
Φιλαναγνωσία
Το κορίτσι με τα τατουάζ τριλογία που δεν αφήνεις από τα χέρια σου. Πολλά σχολικά πρωινά με μαύρους κύκλους οφείλονται στον Larsson
Στην ακτή Ιαν Μακ Γιούαν. Ένα ζευγάρι που θα μπορούσε να είναι τόσο ευτυχισμένο, το πρώτο τους βράδυ και μια καταστροφή εκ των έσω. Συγκινητικό, λεπτοδουλεμένο, ταυτίζεσαι και συμπάσχεις
Ο Μαύρος Πύργος Η P. D James είναι η νέα Agatha Christie και ο επιθεωρητής Άνταμ Νταγκλίς ο αγαπημένος μου επιθεωρητής. Αν αγαπάς τα αστυνομικά, όποιο δικό της και να πάρεις, δεν θα απογοητευτείς.
Δάσκαλος και μαθητής Antonio Scuratti. Τα μαθήματα Παιδαγωγικής έρχονται από Ιταλία και μιλάνε για ένα μακελειό και έναν καθηγητή επιζόντα που προσπαθεί να κατανοήσει αιτίες και αποτελέσματα.
Υπερσυντέλικος Χωμενίδης στα ελληνικά μυθιστορήματα κλασσική αξία, ευκολοδιάβαστος αλλά όχι χωρίς κρίση και νόημα.
Μύρτος η πρώτη μου επαφή με τον Παύλο Μάτεσι και η μεγαλύτερη έκπληξη του καλοκαιριού. Μαγικός ρεαλισμός και εξαίσιο πορτραίτο της ανθρώπινης αμαρτίας και ματαιότητας και της τιμωρίας της.
Καλή αρχή και για φέτος!
