Θα ήταν ένα πολύ βαρετό απόγευμα αν δεν έβλεπα μαζεμένη όση Ελληνοφρένεια δεν είχα δει όλον αυτόν τον καιρό. Απλώς σ’ ευχαριστούμε Θύμιο, Αποστόλη, Μάνο, Πέτρο, Θανάση, Ελένη, Γιάννη και Γιώργο (με τα μικρά τους ονόματα πλέον μιας και είναι δικοί μας άνθρωποι). Έχω να προτείνω ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που προτείνει η Ελληνοφρένεια σε συνεργασία με τον ωραίο Άδωνη και τον αδελφό Λεωνίδα, γραμμένο από κάποιον καθηγητή της Παντείου ονόματι Σταύρο Θεοφανίδη με τίτλο ‘Τα Αγγλικά είναι Ελληνική Διάλεκτος’ (συνάδελφοι φοιτητές της Αγγλικής, σκίστε τα πτυχία σας). Θα σας παραθέσω απλώς το απόσπασμα που έπαιξε στην εκπομπή:
All-όλα
I stand-Ίσταμαι
Can-κάνω
I go-άγω (λέει ο Άδωνης: ‘στα Αγγλικά το άγω είναι α-γκο)
I have-έχω
Do-Τίθεμαι (Άδωνης νο.2: ‘το του και το ντου είναι μαζί με το θου το ίδιο γράμμα με το ντου’-ούτε ο Μπαμπινιώτης τέτοια ανάλυση.)
Μετά από αυτά που είναι και στο εξώφυλλο του βιβλίου, μπορεί κανείς να φανταστεί τι θα διαβάσει στις πόσες σελίδες στο εσωτερικό…Επίσης, θυμάσαι με νοσταλγία την εποχή που έβλεπες το ‘Γάμος αλά Ελληνικά’ και γελούσες με τον πατέρα που έβγαζε όλες τις λέξεις ελληνικές –kimono από την λέξη χειμώνας, αυτό που το φοράμε όταν κρυώνουμε το χειμώνα.
Μιλώντας για βιβλία, ας περάσω στα σοβαρά που διάβασα από την Δημοτική βιβλιοθήκη της Χαλκίδας. Μαντάμ Μποβαρύ του Φλωμπέρ, κλασσικό και από αυτά που όλοι οι υπόλοιποι συγγραφείς μιλάνε γι’ αυτό, οπότε αν ασχολείσαι λίγο με Λογοτεχνία μάλλον πρέπει να το διαβάσεις. Ωραίο και ευκολοδιάβαστο. Κατόπιν πέρασα στα ελληνικά. ‘Η φανέλα με το 9’ του Μένη Κουμανταρέα, ασυνήθιστη επιλογή αλλά μου χτύπησε στο μάτι και τελικά δεν έκανα λάθος. Το διάβασα σε 3 μέρες και στο τέλος συγκινήθηκα απίστευτα, άσε που ο ήρωας λόγω ποδοσφαίρου και τραυματισμού μου θύμιζε τον αδελφό μου και μ’ έκανε να τον νιώσω λίγο παραπάνω. Τέλος, ‘Ο Τούρκος στον Κήπο’ του Γιάννη Ξανθούλη, ο οποίος με το ‘..Ύστερα ήρθαν οι Μέλισσες’ μπήκε στη λίστα με τους αγαπημένους…Και αυτό του το βιβλίο μου άρεσε πολύ. Εν τω μεταξύ, τις ‘Μέλισσες’ τις είδα αυτές τις μέρες και στο ίντερνετ, μιας και όταν παίχτηκε το σήριαλ δεν το έβλεπα…Εξαιρετική μεταφορά έχω να πω αν και ο Βογιατζής δεν με τρελαίνει, η Μαρινέλα όμως είναι σα να γράφτηκε ο ρόλος γι’ αυτή, θεά!
Από ίντερνετ είδα και μερικά καινούργια σήριαλ για να πάρω μια ιδέα ποια θα κατεβάζω το χειμώνα. Λοιπόν, δαγκωτό στα ‘Άγρια Παιδιά’ με ωραία σκηνοθεσία, πολύ καλό καστ και φυσική γλώσσα και στο ´L.A.P.D’-όλα τα λεφτά τα Αγγλικά του Κρατερού Κατσούλη.
Στο σινεμά νιώθω σαν να έχω χρόνια να πατήσω αλλά δεν βγαίνει κάτι να μ’ αρέσει, εδώ στη Χαλκίδα παίζει κάτι βλακείες και περιμένω τις 3 ‘καθηγητικές’ ταινίες, το ‘Happy-Go-Lucky’, to ‘Entre les moures’ (Ανάμεσα στους Τοίχους) και το ‘Κύμα. Αγγλική, Γαλλική, Γερμανική.
Ακούω ξανά πολύ Ενδελέχεια, ανακάλυψα και εγώ τη δική μας Monika (που την πέτυχα και live στο Θησείο, λόγω MTV week) και γράφω, γράφω, γράφω…
Η Μ2 κλείνει τεύχη και βαμπιριάζει μπροστά στο PC, η Α. τρέχει στο φροντιστήριο και σε ιδιαίτερα ακόμη και Σαβ/κα ενώ διαβάζει για ΑΣΕΠ, η Μ. μαζί με τη δουλειά της έχει και φροντιστήριο για τον ΑΣΕΠ, η Χ. συνεχίζει τα ζογκλερικά για να χωρέσει 3 σχολεία ως ωρομίσθια, διάβασμα και μεταπτυχιακό (congrats again!) σε ένα 24ωρο και όλες έχουν και μια προσωπική ζωή ταυτόχρονα. Ο Γ. ήδη έφτασε στα μισά της στρατιωτικής θητείας και εγώ προσπαθώ να βρω θέμα για διδακτορικό και να γράψω ένα μυθιστόρημα που έχει μπει στο μυαλό μου με τον τίτλο ‘Ταυτότητα’ Μήπως μπήκαμε εντελώς στην ενήλικη ζωή πλέον;
Playlist
Monika- Babe και Over the Hill
Ενδελέχεια- Ξένος, Κατάδικος, Για την αγάπη
ΥΓ: 5 Οκτωβρίου ήταν η Παγκόσμια Μέρα του Εκπαιδευτικού. Άντε, χρόνια μας πολλά και με πολλή υπομονή όσοι είναι του επαγγέλματος.
