Έχω κολλήσει(πως να ξεκινήσω;)γιατί έχω πάρα,πάρα πολύ καιρό να γράψω στο blog. Μου έλειψε όμως..καθετί που γινόταν έλεγα 'πάει για το blog' αλλά τελικά μαζεύτηκε μια λίστα με καινούργια πράγματα και γεγονότα που εγώ σημείωνα σε ένα τετραδιάκι αλλά κάτι δεν έβρισκα (χρόνο; διάθεση; έμπνευση;) και δεν καθόμουν να τα γράψω στον υπολογιστή. Ας τα βάλω όμως σε μία σχετική σειρά για να μην πετάγομαι από το ένα θέμα στο άλλο, όπως έχω την τάση να κάνω.
Χριστούγεννα
Εδώ ας πούμε μπορεί να μην κολλάει το ομώνυμο τραγουδάκι του Φοιβουλάκου μιας και είναι κάπως απαισιόδοξο ('Χριστούγεννα, δεν περιμένω όμως τίποτα πια, τα play mobil μου είναι εξαιτίας μου κουτσά') αλλά εγώ το έχω συνδέσει με τις γιορτές στη πόλη..Επίσης,με όλα τα γεγονότα που συνέβησαν στη πόλη μας, αυτή η μελαγχολία του τραγουδιού ταιριάζει γάντι. Δεν έχω κάτι να πω πάνω σ' αυτά..δεν είναι κοινωνικό blog και νομίζω ότι οι προσωπικές μου απόψεις είναι γνωστές. Απλώς τσαντίζομαι με όσους: α)δίνουν έστω και την ελάχιστη σημασία στα λόγια του Κούγια β)Στην αναμπουμπούλα χαίρονται και νοσταλγούν τη χούντα (κλασσική ατάκα "δημοκρατία,τι δημοκρατία, χούντα μας χρειάζεται") γ) υποτιμούν τη νοημοσύνη μου με τις δηλώσεις τους. Ειδικά για την τελευταία κατηγορία ατόμων εξαιρετικά αφιερωμένο το παρακάτω δίστιχο του Μάλαμα (στίχοι Άλκης Αλκαίου)
'Αλλάζουν δρόμοι και μορφές, οι εποχές αλλάζουν
κι οι από μηχανής Θεοί αμήχανα κοιτάζουν'
Τα δικά μου Χριστούγεννα είχαν μια ανάμεικτη γεύση.Με τη μαμά στο νοσοκομείο δεν μπορείς να καταλάβεις και πολύ το νόημα των γιορτών..Γενικά όλο αυτό το διάστημα των δύο μηνών που είναι μέσα, νιώθω μια συνεχή αγωνία, μια πίεση και ένα κομμάτι του μυαλού μου είναι πάντα εκεί. Ευτυχώς είναι καλά.Κι ας είναι μέσα..κοντεύει άλλωστε να βγει..αλλά βλέπεις τόσα πρ'αγματα, τόσες καταστάσεις που αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να ανοιχτεί λίγο, μπορούν να σε κάνουν κομμάτια. Είναι δύο που με συγκλόνισαν και θέλω να τις μοιραστώ.
Βλέπω να περνάει έξω από το δωμάτιο της μητέρας μου ένας γεράκος.. Τα πόδια του τα σέρνει στο περπάτημα. Περπατάει σκυφτός, σε κοιτάει και δε σε πολυβλέπει..Μια μέρα ρώτησα τη μαμά μου..Έχει ένα γιο..30 χρόνων..Έπεσε απο το μπαλκόνι,ήθελε να αυτοκτονήσει..είχε ξανακάνει απόπειρες αυτοκτονίας..ούτε αυτή τη φορά πέθανε..αλλά έμεινε παράλυτος..εντελώς..και τώρα είναι καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι, αρνείται τα φάρμακα, φωνάζει, δε θέλει να ζήσει αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα πια..και ο πατέρας του τα βιώνει όλα...
Στο διπλανό θάλαμο, είναι ένας Πακιστανός. Αν τον κοιτάξεις, δεν θυμίζει άνθρωπο πια, λείψανο..είναι σε κώμα..εργατικό ατύχημα..κανείς δε ξέρει τα στοιχεία του..είναι μόνος σ' αυτόν τον κόσμο, σ'αυτή τη χώρα; Έρχονται κάτι συντοπίτες του κατά καιρούς και του φέρνουν κανένα ρουχαλάκι..Δεν θα τον αναζητήσει κανείς..
Σας μαύρισα το ξέρω..και εγώ τώρα που τα γράφω, έχει πιαστεί η ψυχή μου..αλλά είναι η αληθινή ζωή..είμαστε τυχεροί που απλώς τα παρατηρούμε..και σίγουρα κάποιοι από εμάς έχουν περάσει πολύ δύσκολες καταστάσεις..αλλά τουλάχιστον, δεν είναι μόνοι..κάποιος σ'αγαπάει..
Επιστρέφοντας στα κλασικά τύπου που πήγα, τι έκανα κτλ..έχω να δηλώσω ότι πήγαμε με τον Γ. γήπεδο δεύτερη φορά, νικήσαμε θριαμβευτικά, έγινα μούσκεμα γιατί κάθισα σε βρεγμένο κάθισμα αλλά πέρασα τέλεια!
Δοκιμάσαμε βραζιλιάνικο στο μοναδικό βραζιλιάνικο εστιατόριο της Αθήνας, τον 'Κίτρινο Σκίουρο' και μας άρεσε πολύ το φαΐ. Διαλέξαμε φαγητά που δεν ξέραμε τα ονόματά τους αλλά ήταν όλα πολύ νόστιμα, και ειδική μνεία στα κοκταίηλ..Λίγο τσιμπημένο σε τιμές (πέσαμε και στο δώρο των γιορτών) αλλά τουλάχιστον χορταίνεις..Προτείνω ανεπιφύλακτα αν έρθετε σε Κορυδαλλιώτικα εδάφη το μεζεδοπωλείο 'Απέναντι' που βγήκαμε δεύτρη μέρα Χριστουγέννων με τα ξενιτεμένα παιδιά από Κορυδαλλό (ο Γ. δυστυχώς δεν είχε πάρει ακόμα άδεια). Πρωτοχρονιά κάναμε στο Feather στη Νέα Σμύρνη με πολύ χορό. Από κουλτούρα..χμμμ..ένα θέατρο άπαιχτο 'Ημέρωμα της στρίγγλας' στο Εθνικό με Σακελλαρίου να δίνει ρέστα και σινεμά αυτό το σαβ/κο που μας πέρασε τα 'Σφραγισμένα Χείλη' με πολλές ερωτήσεις σε σχέση με προσωπική και συλλογική ευθύνη εν καιρώ πολέμου.
Και τώρα τι;
Πολύ διάβασμα γιατί τα περιθώρια για εξεύρεση θέματος και υποτροφίας του ΙΚΥ στενεύουν επικίνδυνα..Τουλάχιστον η Αμερικάνικη Λογοτεχνία είναι αγαπημένη..Γυμναστήριο 4 φορές την εβδομάδα και tae bo(συνδυασμός χορού και kick boxing όπου ο ιδρώτας κυλάει ποτάμι αλλά το ευχαριστιέσαι τρελά) Ιδιαίτερο Ισπανικών..σχολείο..και ο Γ. τέρμα από στρατό!!!!!Και μαις που μορφωνόμαστε ξανά, είπαμε με τη φίλη και συνάδελφο Σ. να κάνουμε αίτηση σε ένα σεμινάριο μιας εβδομάδας στη Σκωτία που άμα το εγκρίνει το ΙΚΥ, είναι όλα πληρωμένα..Αν καταφέρουμε και πάμε, θα πάρουμε μαζί για το σαβ/κο που τελειώνει το σεμινάριο, τις αγάπες μας (γιατί μακρυά τους δεν αξίζουν και πολλά ότι και αν κάνεις)και θα πάμε στο Λονδίνο. Όνειρο που ελπίζουμε να βγει αληθινό τον Μάιο. Αφιερωμένο σε μένα το
'Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο
έχεις ξεχάσει πια που θέλεις να πας
όσα κι αν έχω δανεικά πια δε σου δίνω
να κάνεις βόλτες με το magic bus'
Playlist
Bleeding Love-Leona Lewis
The Boy does Nothing-Alesha Dixon
That's not my Name-The Ting Tings
Viva La Vida-Coldplay
(αυτά τα κατέβασα-Τα παρακάτω τα είχα και τα ξανα-ακούω)
Ταξιδιάρα Ψυχή-Τρύπες
Της Σιωπής-Μάλαμας
Βουτιά από Ψηλά-Ενδελέχεια
(ότι φτιάχνω και ότι χάλασα, βουτιά από ψηλά,σε μολυβένια θάλασσα)
και το 'Απολύομαι' (συμπαράσταση στον φαντάρο!!!)
