(κλεμμένο από την ‘Ελληνοφρένεια’)
Στο σχολείο λοιπόν είμαστε αυτό που λέμε μια ωραία ατμόσφαιρα. Ο παλιός διευθυντής, εμφανώς τσατισμένος που είναι πρώην και όχι νυν, απαξιεί για ότι συμβαίνει στο σχολείο. Οι προσπάθειες της νέας διευθύντριας να συνεργαστεί μαζί του και να του δείξει ότι υπολογίζει σε εκείνον, πέφτουν θριαμβευτικά στο κενό από μέρους του αλλά με ένα τρόπο που κάνει όλες εμάς τις υπόλοιπες να αισθανόμαστε το λιγότερο αμήχανες. Γιατί κυρίως οι παλαιότερες έχουν περάσει τόσα χρόνια μαζί του και τον εκτιμούν αλλά ταυτόχρονα συμπαθούν ήδη την καινούργια, όχι μόνο γιατί είναι πολύ ντόμπρα και ακομπλεξάριστη αλλά γιατί έχει όρεξη, ενέργεια και διάθεση να κάνει το σχολείο καλύτερο. Τα προσχήματα διαλύθηκαν όταν προέκυψε ένα θέμα που είχε ξεκινήσει από την 28 Οκτωβρίου (δηλαδή επί δικαιοδοσίας παλιού διευθυντή). Ενώ ένα κοριτσάκι έπρεπε να είναι παραστάτρια στη σημαία, επειδή ‘είναι ψηλή και δε θα ταίριαζε στο σχήμα της σημαίας’, ο διευθυντής της πρότεινε να είναι διοιμοιρίτισσα και στις τρεις παρελάσεις. (ναι, έχουμε τρεις, ζωή να’χουμε, είναι και η 7 Μάρτη, Ένωση της Δωδεκανήσου) Το κοριτσάκι δέχτηκε, γιατί είναι και κάπως ντροπαλό και όταν σου ‘προτείνει’ κάτι ο διευθυντής, ψαρώνεις και δε φέρνεις αντιρρήσεις. Η αυθαίρετη αυτή τοποθέτηση προκάλεσε την αντίδραση του γυμναστή γιατί δική του δουλειά είναι να διαλέγει διοιμοιρίτες αλλά στο τέλος υποχώρησε. Τώρα όμως η μητέρα του κοριτσιού ήρθε και ζήτησε τα ρέστα και θέλει να μπει η κόρη της στη σημαία όπως δικαιούται, αλλά τώρα έχει πάρει άλλος τη θέση της και άντε να τον βγάλεις. Ο διευθυντής αρνείται την ευθύνη και το κλίμα με την διευθύντρια από ψυχροπολεμικό έγινε διακοπή διπλωματικών σχέσεων. Σε μια έκτακτη συνέλευση που είχαμε, η διευθύντρια ανακοίνωσε ότι τελικά θα φτιαχτεί ένα δεύτερο σχήμα σημαίας για να μπει το κορίτσι και ας είναι και άλλοι να πάρουν τη χαρά της σημαίας και ότι παύει τον πρώην διευθυντή από υποδιευθυντή λόγω της αποστασιοποίησης του από τα θέματα του σχολείου. Τώρα η τάξη που έχει (το ένα από τα δύο τμήματα της Δ’ δημοτικού) μαζί με το άλλο τμήμα έχει αναλάβει τη γιορτή της 25 Μαρτίου αλλά δεν τον βλέπω και πολύ πρόθυμο γι’ αυτό είπα να το αναλάβω εγώ αν δε θέλει να το κάνει. Έτσι κι αλλιώς αυτό το τμήμα που έχει αλλάξει 4 (!!!) δασκάλους από την αρχή της χρονιάς, έχει δεθεί κάπως παραπάνω μαζί μου (σταθερή αξία η κυρία των Αγγλικών από την αρχή της χρονιάς) οπότε με χαρά θα δουλέψουμε μαζί.
Την Παρασκευή έχουμε γενική συνέλευση γονέων και θα είναι και ο σχολικός σύμβουλος. Έχω αναλάβει μια παρουσίαση σχετικά με μαθησιακές δυσκολίες και συγκεκριμένα με ΔΕΠ.Υ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας), θέμα με το οποίο με βοήθησε μια ημερίδα που οργάνωσε το Πανεπιστήμιο Αιγαίου χθες Σάββατο και ήταν πραγματικά εξαιρετική, με ομιλητές που ήξεραν τι παρουσίαζαν και δεν έγιναν καθόλου βαρετοί. Άσε που είχαμε και μια παρουσίαση live ύπνωσης από έναν ψυχίατρο σε μια κοπέλα ως μέθοδο αντιμετώπισης φοβίας. Την παρουσίαση μου την έγραψα σε power point που δεν είχα χρησιμοποιήσει και νόμιζα ότι θα είναι πολύ δύσκολο αλλά μια χαρά πήγε τελικά.
Γενικώς από σεμινάριο σε συνέδριο θα πάει αυτός ο μήνας γιατί εκτός από τους Η/Υ που είναι ένα 6ωρο την εβδομάδα (ευτυχώς εδώ και όχι στη πόλη), κάποια στιγμή θα γίνουν και τα Π. Ε. Κ και επίσης την επόμενη Τρίτη μια παρουσίαση για το μαθητικό-κινηματογραφικό-οικολογικό φεστιβάλ Ecofilm της Ρόδου. Και εκτός από αυτά, είναι και περίοδος τεστ, ετοιμάζω και ένα για κάθε τάξη αν και το διόρθωμα είναι που σε ‘σκοτώνει’ και έχει βλαβερές επιπτώσεις στην υγεία και την ψυχική σου ισορροπία από αυτά που διαβάζεις.
Να γράψω για κάτι που διάβασα την προηγούμενη εβδομάδα και στην αρχή εξοργίστηκα και τώρα απλώς νιώθω θλίψη και εξαιτίας αυτού και ο τίτλος του post. Το 132ο Δημοτικό σχολείο στη Γκράβα λειτουργούσε ως ένα σχολείο πρότυπο για την εποχή μας. Στο σχολείο αυτό το 70% των μαθητών είναι μετανάστες. Η διευθύντρια και οι δάσκαλοι, εθελοντικά και με δική τους πρωτοβουλία, ανέπτυξαν μια σειρά από προγράμματα με σκοπό την ομαλή ένταξη των παιδιών αυτών και των οικογενειών τους στο νέο περιβάλλον. Διδασκαλία της μητρικής τους γλώσσας παράλληλα με την ελληνική, μαθήματα ελληνικών στους γονείς, έκδοση σχολικών ανακοινώσεων σε τρεις γλώσσες, επιμόρφωση των γονέων…Επίσης το σχολείο είχε αναπτύξει δράσεις όπως παραγωγή κινηματογραφικών ταινιών (Α’ Βραβείο διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας), βραβείο από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, Προγράμματα για την Υγεία, το περιβάλλον, τα Ναρκωτικά. Και η καθημερινή προσευχή του ‘Πάτερ Ημών’ είχε αντικατασταθεί από το ‘Πρωινό Άστρο’ του Ρίτσου για να μπορούν να συμμετέχουν όλα τα παιδιά. Αισθάνεσαι υπερηφάνεια ως πολίτης και ως εκπαιδευτικός για όλα αυτά. Και όλα αυτά διακόπηκαν από τη στιγμή που η διευθύντρια αντικαταστάθηκε. Όλα επανήλθαν στα ‘φυσιολογικά’ πλαίσια γιατί όπως δήλωσε ο Υφυπουργός Παιδείας Α. Λυκουρέζος (Ο Λυκουρέζος στο Παιδείας-Καλέ δώστε μου μια γωνιά να πάω να κλάψω, που έλεγε και η Ρώπα στο ‘Τι ψυχή…’) «Δεν μπορεί οποιοσδήποτε εκπαιδευτικός να αυθαιρετεί. Εδώ είμαστε για να τηρούμε τους νόμους» Ασχολίαστο.
Αυτά νομίζω. Θέλω να γράφω πιο συχνά αλλά πάντα δεν προλαβαίνω και μαζεύονται χίλια δυο πράγματα. Αυτός ο μήνας ελπίζω να περάσει γρήγορα. Ο Μάρτιος έχει κάτι τετραήμερα θαύμα. Και κυρίως τον ερχομό του Γ. αν όλα πάνε όπως υπολογίζουμε. Στο ενδιάμεσο θα βλέπω ‘Υπέροχα Πλάσματα’ να παίρνω την δόση μου από Αθήνα, ‘Ελληνοφρένεια’ για αντικειμενική ενημέρωση, ‘Μαύρα Μεσάνυχτα’ για να γελάω και να κλέβω ατάκες (Ο Καντίνσκι έγραψε) και ‘Ίχνη’ γιατί δεν έχει καινούργια CSI.
Καλέ Θεούλη
Εμείς είμαστε καλά
Κάνε εσύ καλέ Θεούλη,
Να έχουν όλα τα παιδάκια
Ένα ποταμάκι γάλα,
Μπόλικα αστεράκια,
Μπόλικα τραγούδια.
Κάνε καλέ Θεούλη
Να’ ναι όλοι καλά
Έτσι που και εμείς να μη ντρεπόμαστε
για τη χαρά μας
Τώρα ας μου πει κάποιος πως υπάρχει ωραιότερη παιδική (και ενήλικη) προσευχή από αυτή και πως δεν είναι όλο το πνεύμα του Χριστιανισμού μέσα της.
Δεν γράφω άλλο γι’ αυτό γιατί πάλι μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι…Για Playlist, ατάκα και στίχο αναζητήστε το ποίημα αυτό…
