Σάββατο 24 Μαΐου 2008

Οδηγίες Χρήσης Τάξης και άλλα συναφή...

Είχα υποσχεθεί ένα post με όλα τα χρήσιμα πράγματα που μάθαμε στα Π. Ε. Κ και αυτά που έχω συνειδητοποιήσει σ’ αυτόν τον πρώτο χρόνο διδασκαλίας στο Δημόσιο σχολείο. Πράγματα που δεν θα γράψουμε ποτέ στον ΑΣΕΠ αλλά θα τα αντιμετωπίσουμε στη σχολική τάξη.

Επειδή όμως δεν είσαι απλώς εσύ και η τάξη σου αλλά ο διευθυντής και οι άλλοι συνάδελφοι, οι γονείς και ο Προϊστάμενος, πρέπει να έχεις μια σχετική διπλωματία για να μην καταλήξεις τσακωμένος με όλους ή στη μπούκα του κανονιού. Εγώ πιστεύω ότι φέτος στάθηκα αρκετά τυχερή, δεν αντιμετώπισα ακραίες περιπτώσεις όπως:

Περίπτωση 1η: Συνάδελφος σε Λύκειο της Ρόδου προκάλεσε την μήνη της (υπερήλικης και παλαιολιθικών αντιλήψεων) φιλολόγου –Λυκειάρχου επειδή έβαζε στους μαθητές τραγούδια στα οποία συμπλήρωναν τους στίχους. Η Λυκειάρχης πίστευε ότι αυτό δεν ήταν μάθημα, προκαλούσε ‘αναρχία’, ‘θόρυβο’ και ήταν αποτέλεσμα του ότι η συνάδελφος βαριόταν να διδάξει.

Περίπτωση 2η :Σύμφωνα με τον Σχολικό μας σύμβουλο, σε σχολείο της Κόνιτσας (Γυμνάσιο-Λύκειο) το μάθημα δεν ξεκινούσε αν δεν θυμιάτιζαν την τάξη και καμία νεοδιόριστη καθηγήτρια δεν στέριωνε επειδή ο Διευθυντής και η σχολική επιτροπή εισηγούνταν την μετάθεσή της για λόγους ‘ηθικής’: Φορούσε παντελόνι, ο λαιμός ήταν ακάλυπτος, το μαλλί δεν ήταν κότσος.

Περίπτωση 3η: Το Γυμνάσιο της Ανάφης έχει 5 παιδιά. 1 μαθητής στην Α Γυμνασίου και 4 μαθητές στην Γ Γυμνασίου. Ο νεοδιόριστος συνάδελφος αναρωτιόταν αν έπρεπε να σπάσει το τμήμα της Γ σε 2 επίπεδα (αρχάριοι-προχωρημένοι).

Στο Δημοτικό είσαι λίγο δασκάλα, λίγο μαμά. Είναι πολύ εύκολο να σου πουν μυστικά, να σου δείξουν την αγάπη τους, να θαυμάσουν το πιο απλό πράγμα. Για παράδειγμα, με έχουν αποκαλέσει με ειλικρινή θαυμασμό ‘πραγματική ζωγράφο’ επειδή σχεδίαζα στις Χριστουγεννιάτικες κάρτες τους ένα κεφάλι Αϊ Βασίλη και ένα κερί. Η αγάπη που παίρνεις είναι πραγματικά μεγάλη. Και σου δίνει την ευκαιρία να δώσεις και εσύ. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και σε γεμίζει πραγματικά. Αλλά το να νοιάζεσαι για τόσα παιδιά μπορεί να είναι και κάπως ψυχοφθόρο. Δεν έχεις μόνο μία τάξη, έχεις 160 παιδιά. Με τα οποία, αν είναι ο χαρακτήρας σου έτσι, δένεσαι γιατί τα βλέπεις 3 ώρες κάθε εβδομάδα. Αγχώνεσαι στα διαλείμματα, προσπαθείς να καταλάβεις τι πάει στραβά και κλαίνε με το παραμικρό, στις εκδρομές είσαι με το ένα μάτι εκεί που παίζουν, χαίρεσαι απίστευτα όταν παριστάνεις λίγο τον κλόουν σε μία δραστηριότητα και τα βλέπεις να γελάνε και να συμμετέχουν, στενοχωριέσαι όταν θα τα αποχαιρετήσεις. Το ένιωσα έντονα το Πάσχα που τα αποχαιρετούσα πριν φύγω για Αθήνα και είχα έναν κόμπο στο λαιμό, κυρίως επειδή ήξερα ότι του χρόνου δεν θα τα έχω. Δεν τους το έχω πει ακόμα και νομίζω πως με μερικά θα μας πάρουν τα ζουμιά. Ας πούμε, χθες, σε μία Γ δημοτικού, μου ζητούσανε να τους αφήσω να βγουν έξω. Και τους έλεγα ‘όχι’. Τότε ένα παιδάκι, για αστείο είπε ‘κυρία αν δεν μας αφήσετε θα είστε κακιά’ και εγώ είπα ‘ναι, είμαι κακιά, λοιπόν’ και τότε πετάχτηκε ο Νίκος, που έχει δηλώσει ότι με αγαπάει, σηκώθηκε όρθιος και είπε ‘Όποιος πει τίποτα κακό για την κυρία μου θα τα έχει βάλει μαζί μου’. Τι μπορεί να πάθεις με τέτοιους ‘σωματοφύλακες’;

Τώρα είναι πάλι περίοδος τεστ και διορθωμάτων και τι βλέπουν τα μάτια σου σε μερικά είναι απίστευτο. Προχτές με είχε πιάσει νευρικό όταν διόρθωνα το τεστ μιας μαθήτριας της Γ δημοτικού, που ζήτημα αν έχει ανοίξει το τρισχαριτωμένο βιβλίο που κάνουμε 2 φορές και έβλεπα τις απαντήσεις της. Παραθέτω μερικές αυτολεξεί.

a) -What´s this? (Δίπλα είχε την εικόνα και η απάντηση έπρεπε να ήταν: This is a giraffe)

-Its καμηλοπαρδαλί

b) -What are these? Η αντίστοιχη εικόνα έδειχνε τα πουλιά άρα η απάντηση θα ήταν :These are birds)

-These are καναρίνια.

-Have you got a pet? ___Νόου__

-Have you got black hair? __Γές___

Την επόμενη φορά που θα φτιάξετε activity, μην έχετε αυτά στο μυαλό σας. Η ιδανική τάξη του ΑΣΕΠ είναι

the secret combination

and a mystery to you,

use your imagination,

it’s not easy nor it’s true

ΥΓ: Χωρίς καλά καλά να το καταλάβω, συνειδητοποιώ ότι η ώρα που θα φύγω φτάνει ολοταχώς. Ένας μήνας έμεινε. Και η αλήθεια είναι ότι στεναχωριέμαι κάπως. Αλλά ευτυχώς θα έχω τη σπουργιτοπροστάτιδα Μ. και την ευελπιστούμε -να -οδηγείς -το -αμάξι -που -θα -νοικιάσουμε Α. να κάνουν την μετάβαση πολύ, πολύ πιο εύκολη. Είπαμε, τώρα ειδικά που είμαι το κορίτσι του φαντάρου, είναι οι φίλες που έχουν το δύσκολο έργο να μεταδώσουν κέφι για να το δώσω και εγώ με τη σειρά μου στο στρατευμένο νιάτο…

Δεν υπάρχουν σχόλια: