σινεφίλ

Είχα αποφασίσει να το παρατήσω το blog. Είχα θεωρήσει ότι δε χρειαζόταν να υπάρχει πια. Να ανανεώνεται. Η ζωή μας μοιράζεται μέσα από δίκτυα, facebook, twitter, google +, skype. Λίγα λόγια, 140 χαρακτήρες και όλα τα υπόλοιπα -οι λεπτομέρειες- από τα τηλέφωνα ή ακόμα καλύτερα, από κοντά. Σε βόλτες στην Πλάκα, σε ταράτσες στο Γκάζι, σε εκδρομές στην Ερέτρια. Αλλά είναι τελείως διαφορετική η αίσθηση να έχεις το ηλεκτρονικό σου ημερολόγιο. Να γράφεις για να πεις κάτι που σε προβλημάτισε, που σε στεναχώρησε, που σε άγχωσε, που σε ενέπνευσε. Ας πούμε, όταν πήρα στα χέρια μου το καινούργιο ΣΙΝΕΜΑ και το πρόγραμμα από τις Νύχτες Πρεμιέρας, σκέφτηκα ότι θα ήθελα να γράψω στο blog μου για τις ταινίες που μου έκαναν εντύπωση και που θα ήθελα να δω. Είχα πολύ καιρό να νιώσω το συναίσθημα του να θέλω να καταγράψω κάτι εδώ και χάρηκα γιατί επανήλθε. Έτσι λοιπόν, χωρίς πολλά πολλά, η premiere girl επιστρέφει όπως της αρμόζει: σινεφίλ.
Νύχτες Πρεμιέρας
Ποτέ δεν είμαι εδώ όταν ξεκινούν αλλά φέτος οργανωθήκαμε με τον Γ. και είπαμε να δούμε έστω 2 ταινίες μέσα σε 2 σαββατοκύριακα που θα είμαι Αθήνα. Θα είναι το Senna και το Γάλα. Αν όμως είχα περισσότερο χρόνο ξεχώρισα τις παρακάτω που θα πήγαινα από το πρόγραμμα του φεστιβάλ και λέω να σας προτείνω, αν κάποιος ενδιαφέρεται.
On the ice: καλοκαίρι στην Αλάσκα με τον ήλιο να μη δύει και 2 εφήβους να σκοτώνουν κατά λάθος ένα φίλο τους και να βυθίζονται στις ενοχές. Βραβευμένο και προτεινόμενο.
Submarine: Είναι indie, έρχεται με φόρα από το Sundance, έχει ωραίο στόρυ για έναν έφηβο και τη σκηνοθετεί ο Moss από το IT Crowd.
Drive: Ο Ryan Gosling είναι ταλέντο. Και κούκλος, πράγμα που βοηθάει γιατί τον βλέπεις στην οθόνη και η απόλαυση είναι διπλή. Φέτος υπάρχει μια έκρηξη Gosling στη μεγάλη οθόνη αλλά αυτή εδώ είναι όλη πάνω του και είναι και βραβευμένη για τη σκηνοθεσία της, έχει και αμάξια για τα αγόρια της παρέας οπότε άφοβα την προτείνουμε για ραντεβού.
The Artist: Είναι μια σύγχρονη ταινία γυρισμένη σαν να ήταν του 1920. Δηλαδή βωβός κινηματογράφος. Ασπρόμαυρη. Αλλά τρομερά feel good, έκλεψε την παράσταση στις Κάννες και ο πρωταγωνιστής πήρε το βραβείο. Κανείς δεν είπε κακή κουβέντα. Αλλά, πάλι, και μόνο το νοητό comeback στο βωβό εμένα μου αρκεί.
Senna: Ντοκυμαντέρ με υλικό από τη ζωή (και δευτερευόντως το θάνατο) του πιλότου της f1 Ayrton Senna. Αν σου αρέσει η φόρμουλα, είσαι fan του Senna ή είναι fan το boyfriend.
Some guy who kills people: Μικρή πόλη, νέος με καταπιεσμένα όνειρα και μεγάλη όρεξη για εκδίκηση σχεδιάζει να ξεπαστρέψει όσους τον αδίκησαν με όχημα τη δουλειά του ως παγωτατζής. Anyone for a strawberry ice-cream?
The trial: Είναι Κάφκα και είναι Όρσον Ουέλς. No further comment
The Ides of March: Πολιτικό θρίλερ. Με George Clooney σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή, Ryan Gosling στο πλευρό του και ένα σωρό ταλαντούχους σταρ, ακόμα και αν το σενάριο δε φαινόταν τόσο υποσχόμενο, καμιά φορά αρκεί το star quality.
Το Γάλα: όσοι έχετε δει το θεατρικό, ξέρετε. Περήφανοι που είναι στα ελληνικά. Όσοι δε το έχετε δει να μια καλή ευκαιρία να εκτεθείτε σε καλό κείμενο και βλέποντας το καστ, σε ερμηνείες επιπέδου. Must see.
Στο ΣΙΝΕΜΑ επίσης έχει ένα αφιέρωμα στις ταινίες που θα κυκλοφορήσουν τη σεζόν 2011-2012 και να ποιες μου έκαναν κλικ.
Carnage: Ταινία βασισμένη σε θεατρικό. Στα ελληνικά ήρθε με τον τίτλο ‘Ο Θεός της Σφαγής’ και πέρυσι παίχτηκε με την Κάτια Δανδουλάκη. Μην σας παραπλανεί ο τίτλος και το όνομα της συγγραφέως (Γιασμίνα Ρεζά) και νομίζετε ότι είναι κυριολεκτικός και αναφέρεται σε τίποτα πολέμους και χώρες της μέσης ανατολής (όπως υπέθεσα εγώ). Το έργο διαδραματίζεται σε ένα μεγαλοαστικό σπίτι μεταξύ 2 ζευγαριών που προσπαθούν πολιτισμένα να λύσουν μια παρεξήγηση μεταξύ των παιδιών τους. Και μετά γίνεται της μέσης ανατολής.
The girl with the dragon tattoo: έχω ένα θέμα με τους αμερικάνους που γυρίζουν ταινίες που μόλις έχουν γυριστεί σε άλλη χώρα, απλώς για να μη διαβάζουν υπότιτλους. Και λέω, ρε Ντέηβιντ Φίντσερ, και εσύ? μετά είδα το όνομα του Ντάνιελ Κρεγκ στο ρόλο τυο μίκαελ Μπλούκβιτ και χμμμμμμ..και ποια θα συγκριθεί με τη Λίσμπετ της Νούμι Ραπάς? Αλλά μετά είδα την αφίσα, το τρέηλερ και διάβασα ότι του άλαξε τα φώτα ειδικά στο φινάλε και λέω..χμμμμμ…μήπως αξίζει τελικά?
A dangerous method: Φρόυντ του Βιγκο Μόρτενσεν και Καρλ Γιουνγκ του Μάικλ Φασμπέτερ, η ιστορία της γέννησης της ψυχανάλυσης και κερασάκι η Κίρα Νάιτλι. Ξέρω ότι θα τη δω και ξέρω και με ποιαν, ε Αλεξ?
Sleeping Beauty: Επειδή πολλή κανονικότητα έπεσε, να και μια ιστορία twisted παραμυθιού. Νεαρή φοιτήτρια βγάζει τα προς το ζην πηγαίνοντας με άντρες που μπορούν να της κάνουν ότι θέλουν όσο εκείνη κοιμάται με νάρκωση.
Άλπεις: Μας έρχεται με το βραβείο σεναρίου από το φεστιβάλ της Βενετίας αλλά ακόμα και αν είχε έρθει με άδεια χέρια, θα το βλέπαμε. Η ιστορία 4 ανθρώπων που αντικαθιστούν νεκρούς σε αγαπημένα πρόσωπα που δεν μπορούν να αντέξουν την απώλεια. Στα μεγάλα plus ο επιλεκτικότατος, λατρεμένος και υπερταλαντούχος Άρης Σερβετάλης.
Man at sea: Το περιμένουμε καιρό το νέο πόνημα του Κωνσταντίνου Γιάνναρη για ένα ζευγάρι (Καρυστινός- Τζήμου) που βρίσκονται να περιθάλπτουν στο καράβι του άντρα μια ομάδα μεταναστών πουυ δουλέμποροι άφησαν να πνιγούν. Επίκαιρο όσο ποτέ.
Forget me not: Στάνκογλου στο γύρο του κόσμου, φτάνει μέχρι και Αλάσκα, δεν περιγράφω άλλο, στην πρώτη λέξη θα μπορούσα να είχα σταματήσει, αδυναμίες είναι αυτές.
Καλές προβολές!